جانــــم حــــیدر
تا ڪہ می‌خواست خدا خلق ڪند آدم را ♡
برداشت ڪمے خاڪ و غبار قدم حیدر را ♡
اَزْ پِيَمْبَرْ یا خُدا دَرْبارِه ی حِیْدَرْ بِــپُرسْ …
یَعْنی اَزْ گوهَرْشِـناسانْ قِیْمَتْ گوهَرْ بِپُرسْ …
گُفتْ پِیغَمبرْ هَر آنکسْ دَر تَولایِ مَنْ اَستْ ♡
بَعدِ مَنْ اِمضایِ حِـــیدَرْ اَصْلِ اِمضایِ مَنْ اَستْ ♡
“فقط حــیدر امیرالمومنین است”
یوسـف کنعان مـن
تـو مـپنـدار کـه از یـاد تـو را خـواهـم برد
من بـدون تـو به یک پــلک زدن خواهم مُــرد…
یوسـف کـنعان من کـنعان شــعرم پیــر شد!
باز آی از مصــر باور کن که دیگر دیــر شد …
درد هجــرت چشــم یعـقوبِ دلمـ را کـور کرد!
پس تو پیـراهن بیاور نــاله‌ام شــب گــیر شد …
“اللهُمّ عَجّلْ لِوَلیّکَ الفَرجْ”
تعطیـلے روضه
آنقدر عشــق حســین بن علے (ع) شــیرین است ♡
در جــوانے هوس پــیر غـلامے کردم…
در دل هیئت او ما نظــرش را دیـدیم!
روضــه اش بوده شــفا و اثـرش را دیدیم!
مجـــلس روضـــه ندیدست به خود تعطــیلی
چــارده قـرن از این سخــت تــرش را دیدیم…
تــوبه مـردانہ
گر نیـفتد دســت به پای نـگار
تو بگو دســت آیدم به چـکار؟؟؟
کِی شود حُر شَوَم و توبه ی مردانه کنم؟!
سینه ام را ز چه مَنزلگهِ بیگانه کنم؟!
سینه، ویران شده ی توست به ولله حسین
گنج را من طلب از سینه ی ویرانه کنم…
