مشهد، حج فقرا
حــرم یعنـے کسی در شــهر خـود ســر میکند امــا
دلـــش در کوچــه های دور مشــهد مانـده آواره ..!
اینجا عجــیب طــعم هــوا فرق مے کنـد …
اصـلا نبــات شهـر شمـا فــرق می کند …
وقتی که حــج ما فـــقرا مشــهد شماست …
یعنی که قــبلـه ی فـقـرا فـرق می کند …
پـدر و مــادرم
مـــادرم فاطــمه (س) باشد پــدرم شاه نجف ?
ای دو عــالم به فدای پــدر و مــادر من
کــالای حـــب فاطــمه (س) را مشتــری خــداست…
رزق گــدای فاطــمه (س) از دیـگران جـــداست…
آری بهشـــت ، زیر قــدمهای مــادر است…
وقتی که پای فاطــمه (س) بر خــاک کـــربلاسـت…
پناه فقیــران
صـد مُستحـق غــنی شود از ذکـر یـاحـســـن(ع)
اربـاب مــن پــناهِ فـقـیـران عـالـم اسـت?
ما گداییم و همین لذٺ اجدادے ماسٺ…
این اسیرے بہ خدا معنے آزادے ماسٺ…
ما اسیریم و گداے شرف و جود حســن(ع)
ذڪر ارباب حســن(ع) مایہے آبادے ماسٺ…
یا ضامن آهـــو
گر چه آهـــو نیستم اما پر از دلتـــنگیام❁
ضــامن چشــمان آهــوها به دادم میـرسی؟
ڪنج زندانِ گناهان خودم جا ماندهام…
گفتہاند اینجا بمان تا ضامنے پیدا شود!
با نگاهٺ اعتبار یڪ جهان را میخرے…
قدرِ آهویے نگاهم ڪن ڪہ این در، وا شود ♥
أَلسَّلٰامُ عَلَیکَ یٰا عَلی اِبنِ موسَی أَلرّضٰآ أَلمُرتَضٰی
دولـــت حیـــدر
☆ عقلـــم به دلــم گفت بیـا اول هر راه
دیــوانه حــــیدر (ع) شـو، تـوکلتُ عــلی الله ☆
هر چه دارم همـه از حضـرت حــیدر دارم …
لقـمهای نان شــب از برکت دلبـــــر دارم …
گنج قــارون همه در دست من است زیرا من
منصــب نوکـــری از دولـــت حیـــدر (ع) دارم ...